Woody Allen powiedział kiedyś, że jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o twoich planach na przyszłość. Mój czerwcowy plan blogowania musiał się być niemałym żartem: z postanowienia 2-3 wpisów w każdym tygodniu pozostało 5 postów w ciągu całego miesiąca. Faktycznie, dużo się działo, przez co często fizycznie brakowało mi czasu, by na spokojnie usiąść i pisać. Czasami brakowało też sił – świadomie wybierałam sen, zamiast kilku godzin przed monitorem. Potrzebowałam chyba przerwy – pisałam kiedyś, że  jeśli czegoś się bardzo, bardzo, bardzo chce, to zawsze znajdzie się sposób, by cel osiągnąć. W czerwcu raczej szukałam powodów i wytłumaczeń, dzięki którym sama przed sobą usprawiedliwiałam brak internetowej działalności.

Nie wierzę, że maj – mój najulubieńszy ze wszystkich miesięcy – właśnie się skończył. Mam wrażenie, że zleciał za szybko, a ja nie zdążyłam nacieszyć się zapachem bzu i konwalii, pierwszymi ciepłymi wieczorami i lenistwem na świeżym powietrzu.

Kwiecień skończył się równie szybko i nagle, jak się rozpoczął. Dni stawały się coraz dłuższe, a pogoda rozpieszczała, dzięki czemu czas pędził w tempie super-turbo. Dużo się u mnie działo, zaczynając od zmian w życiu prywatnym, przez świętowanie urodzin, i konferencję Meet Beauty, a na zaproszeniach na kolejne eventy kończąc. Z lepszym lub gorszym efektem, ale starałam się nadążać – a to naprawdę jest duży sukces 😉

W odróżnieniu od lutego, marzec ciągnął mi się w nieskończoność. De facto wszystkie tygodnie zlały się w jeden czas przedwiosennej szarugi – mam wrażenie, że bardziej egzystowałam, niż żyłam.