O włosach. Szczególnie tych cienkich i delikatnych.
Jak już pewnie większość z Was wie, od prawie 2 miesięcy żyję w Anglii. Teraz wszystko jest już w miarę poukładane i stabilne, jednak, zanim ten stan osiągnęłam, musiałam się trochę natrudzić 😉 Jadąc w ciemno, spontanicznie, bez zaplecza przygotowanego przez przyjaciół czy rodzinę, mimo wszystko wcale nie jest tak trudno urządzić się na Wyspach, i to w stosunkowo krótkim czasie.
Anglia jest narodem specyficznym – wiemy to nie od dziś. Lewostronny ruch uliczny, herbata o 17 i wiecznie żywa Królowa stały się symbolami tego państwa.
Nikogo więc pewnie nie zaskoczy cała lista różnic, nie tylko kulturowych, jakie mogą nas spotkać w Wielkiej Brytanii.
Im więcej czasu się gdzieś spędza, tym więcej wad zaczyna się dostrzegać. Nieważne, jak cudownie by nie było – każde miejsce na ziemi w końcu ukazuje swoją ciemną stronę. Tak samo było z Norwegią. Mimo swego piękna i naprawdę licznych zalet, z czasem pokazała różki. Szczerze powiem, że niewiele jest wad tego skandynawskiego kraju. Minusy mogę wyliczyć na palcach jednej ręki. Dosłownie.
O tym, jak cudowna i zaskakująca jest Norwegia, już kiedyś pisałam. Wtedy jednak opisywałam odczucia, jakie towarzyszyły mi na południu tego pięknego kraju. Tak naprawdę, dopiero potem, podczas wyprawy na Północ, poznałam prawdziwą surowość, dzikość i niedostępność Norwegii.
Powiem Wam szczerze: każdemu polecam udać się w taką podróż. Nieważne, jakie miejsce na ziemi wybierzecie, ważne, by mieć szansę na odnalezienie swojej drogi.
Norwegia to niezwykłe miejsce od dawna przeciągające podróżników swoją tajemniczością, dzikością natury i pięknem krajobrazu. W chwili, gdy minął już pierwszy szok związany z różnicami międzykulturowymi, zaczęłam dostrzegać coraz więcej zalet pobytu w tym skandynawskim kraju. Czym Norwegia zachwyciła? Co urzekło mnie najbardziej?