O włosach. Szczególnie tych cienkich i delikatnych.
Ci z Was, którzy znają mnie już trochę, wiedzą na pewno, że z perfumami zawsze było mi nie po drodze…;) Tak naprawdę przez długi czas używanie ich było ostatnim punktem na mojej kosmetycznej liście. Sytuacja zaczęła zmieniać się po przeprowadzce do nowego mieszkania, gdy jeden z flakoników ustawiłam w przedpokoju – przez te kilka miesięcy zdążyłam wyrobić w sobie nawyk psiknięcia przed wyjściem z domu.
Lato, dla wielu z nas tak bardzo przyjemne, dla naszych włosów jest chyba najtrudniejszą porą roku. W odróżnieniu od łagodnej wiosny czy dającej wytchnienie jesieni, wakacyjny czas jest dla włosia całkiem sporym wyzwaniem. I chociaż kosmyki przez cały rok wymagają odpowiedniego, dopasowanego do potrzeb traktowania, to właśnie latem, przez mnogość czynników niszczących, konieczna jest jeszcze większa troska.
Laminowanie włosów jest tym zabiegiem, który od dawna robi w internecie furorę. Najpierw był szał na kuracje z żelatyną, potem z owocowymi galaretkami – nie ma się co dziwić, że te kuchenne składniki znalazły tak wielką rzeszę włosomaniczych fanów, bo w większości przypadków sprawiały, że kosmyki stawały się cudowne wygładzone i sypkie.
Z definicji samo laminowanie polega na pokrywaniu lub powlekaniu powierzchni (np. podłóg, mebli, dokumentów) specjalnym materiałem, w celu ich zabezpieczenia np. przed zniszczeniami czy wilgocią. Podobnie sprawa ma się w przypadku włosia – aby uchronić je przed uszkodzeniami, nakładamy na nie cieniutki film ochronny, która dodatkowo wygładza, nabłyszcza i dodaje objętości.
Krem do rąk jest jednym z tych kosmetyków, które zawsze muszę mieć… pod ręką 😉 Niezależnie od pory roku, skóra moich dłoni jest bardzo sucha, i nieprzyjemnie napięta – taka ich natura 😉 Dlatego od kremu wymagam wiele: silnego nawilżenia, regeneracji, ukojenia. Ważne jest też dla mnie „wykończenie” – by krem tworzył na powierzchni naskórka ochronny film zapobiegający utracie wilgoci.
Ja wiem, że do takiej ostatecznej starości to mi jeszcze daleko, ale jednak już po 30stce dostrzegam różnicę w kondycji mojej skóry. Z wiekiem traci ona swoją elastyczność i gładkość, staje się bardziej wrażliwa i podatna na uszkodzenia mechaniczne. Tak, jak kiedyś mogłam zasypiać w całodniowym makijażu, spać krócej i jeść raczej mało zdrowe jedzenie – tak teraz wszystkie, nawet najmniejsze błędy, od razu odzwierciedlane są w stanie cery 😉
Chociaż sama nie uskuteczniam raczej „kultu młodości”, bo zmieniające się z upływem czasu ciało jest dla mnie czymś zupełnie naturalnym – lubię mieć świadomość, że zadbałam o siebie na tyle, na ile tylko mogłam, by mój organizm służył mi jak najdłużej. Dlatego dużo śpię, ruszam się każdego dnia, w miarę racjonalnie się odżywiam – a do tego stawiam na kosmetyki dobrej jakości, które „z zewnątrz” pomogą mi w pielęgnacji ciała.